woensdag 13 november 2013

The Halal Police: Learning to accept advice

We all know ‘The Haram Police’: sisters (and brothers) who present themselves as sincere advisers, but seem to point out only the mistakes of others. They are found especially on social media and often ‘give advice’ in an offending way. Because of their actions and words ‘The Haram Police’ has been mocked on You Tube video’s and advised in numerous articles. Giving advice is a tricky business and not everyone has the skills to give advice in a productive way without offending others or coming across as judging others. Although there’s a lot to write about giving advice properly (Without turning into a seemingly angry Haram Police Officer), that’s actually not what I want to write about.Since many before me wrote about it. What I do want to write about is learning to accept advice.  Because that’s not just tricky business, it’s plain difficult. 

I’ve noticed that people focus so much on the people who give advice and the way they should or should not, can or cannot give advice, that something very important has been left out: accepting advice and reacting to it properly. 
We actually have a problem: because of ‘The Haram Police’ everyone who does try to give advice sincerely and tries to do so in a nice, calm and polite manner immediately gets silenced because ‘They are being judgemental!’ and ‘You can’t judge, because only Allah gets to judge us!’ Okay, wait a minute. Let’s stop right there. Pause and rewind. Who said anything about judging? Since when does giving advice imply that someone’s being judgemental? It actually doesn’t! But because we think it does, we are not able to accept advice anymore and we’ve come to be an ummah in which even 'The Halal Police' has been shunned and silenced: those who try to call for what is right and try to lead us away from what is wrong. 
As I mentioned above, some people don’t really have the skills toadvise others properly, but they will take any opportunity to do so. I’ve encountered several sisters like that who tried advising me and after both encounters I ended up crying and once even doubting my choice for Islam.(Aoedhoe billah!) But… Even though their way of advising me was upsetting me,their words did linger and they triggered my search for more knowledge and understanding about my faith. And eventually they ended up changing my ways. Soubhan’Allah. Now, years later, if I would be able to meet those sisters again, I would thank them for having pointed out my wrongs. If they hadn’t,maybe I wouldn’t have changed them into rights… (But I would slip them a book about properly giving advice too. ;-) )
My experiences actually helped me to understand why we find it so difficult to accept advice from others. Even if it’s phrased in the most gentle way. What is standing between us and accepting the advice, is our nafs. Our ego.Our soul. Because when I look back at the times when I was advised by others,whether in a good or a bad manner, and I felt sad, upset, even angry, I realized it’s because my nafs felt threatened. Only afterwards when I was able to swallow my pride (Silence my nafs), I was able to see my wrongs and gradually turn them into rights. You see, our nafs doesn’t like to be told what it can and cannot do, should or should not do. It likes to do whatever it wants, whenever it wants. And that means it doesn’t always inspire us to do what’s right. If our nafs is in control and not our intellect, when we are advised about something we’re doing wrong, our nafs roars, yells and screams. (Because it knows very well that it’s actually doing something wrong,it just doesn’t feel like changing its ways.) That results in us feeling sad,upset, insulted, offended. And Shaytaan is right around the corner, whispering to our nafs: ‘Sister X is just being judgmental and she can’t judge you, what you’re doing is not so bad… She should mind her own business!’ Sounds all too familiar? 
You’re not alone, unfortunately many of us don’t have their nafs under control. It’s actually their nafs that is controling most of their actions. The sad part is: most of us don’t even realize that our nafs has that much power! So we don’t try to tame it and will discard others’ advice if they are trying to direct us towards something good… 
The key to being able to accept advice and to eventually change yourself for the better is to understand that your nafs is nothing more but a wild beast that needs to be tamed. Tazkiyat al-nafs, the purification of the soul. To FORCE it to listen to your intellect, to FORCE it to listen to other’s advice without jumping to conclusions about whether the adviser is judging you or not. That is hard. That is extremely difficult. But if we want to be successful in this life and the next we MUST learn to tame it. 
In Surah al-Shams, Allah took 11 oaths (The biggest amount in the whole Qur’an, so that says something about it’s importance! :-) ) before stating that the one who purifies his soul will be successful: 
By the sun and its brightness;
By the moon as it follows it (the sun);
By the day as it shows up (the sun’s) brightness;
By the night as it conceals it (the sun);
By the heaven and Him Who built it;
By the earth and Him Who spread it;
By the nafs, and Him Who perfected him in proportion;
Then He showed him what is wrong for him and what is right for him;
Indeed he succeeds who purifies his ownself
And indeed he fails who corrupts his ownself.
(91:1-10)
So, next time you’re being advised about something, hold still (Imagine yourself trying to tame that wild, roaring beast inside of you), reflect about what the other person is advising you about and ask yourself the following questions: Is what that person telling me islamically correct? Is what I’m doing islamically incorrect? Why do I feel upset or angry when someone’s advising me? Is it because I know I’m doing something wrong/islamically unacceptable and feel ‘caught’ for doing so? Because my nafs is feeling threatened? By asking yourself these questions you’ll gradually learn to discern what your nafs is trying to tell you to do and what you actually should be doing. (And those can be two completely opposite things!) Then starts the enormous task of trying to purify that nafs, that soul of all its diseases. (Oh yes, you’re nafs is ill, just like mine.) Purifying your soul is a life’s journey. But once you embark on that journey, a lot of things will become easier for you to do. And suddenly you will notice that accepting advice is actually not that hard anymore. :-)

5 opmerkingen:

  1. Goed stuk! Daar was inderdaad nood aan na de herhaalde aandacht voor de manier van adviseren. Zelfkritiek zou het resultaat moeten zijn van terecht (!) advies, of het nu op de goede manier gegeven is of niet. Maar als ik even aan mijn eigen ervaringen denk is er toch nog iets anders dat mij stoort aan dat adviseren en vaak viseren, en dat heeft te maken met de vragen die je in je laatste stuk aansnijdt: "Is what that person telling me islamically correct? Is what I’m doing islamically incorrect?" Wat ik vaak zie is dat men elkaar aanspreekt op zaken die niet onomstotelijk (in)correct zijn, dat het om zaken gaat waar geen eenduidig antwoord op is en waar meningsverschillen over zijn. Ik vind dat daar veel kennis over ontbreekt en men dus ook niet weet hoe daar mee om te gaan en dan ten onrechte elkaar gaan "terechtwijzen". Dus dan kom ik toch weer op degene die advies geeft, die zou zich ook eerst die vragen moeten stellen. Is het de moeite waard iemand in de knoop te brengen met zijn/haar geweten en een schuldgevoel aan te praten terwijl het niet om een zwart/witte zaak gaat?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Salaam Aleykoum Anoniem,

    bedankt voor je reactie! :-)

    En inderdaad, daar haal je een belangrijk punt aan: er zijn meningsverschillen, is het dan altijd aangeraden om onze eigen mening als de enige gangbare waarheid te beschouwen en die op te dringen aan anderen? Toch is mij door de jaren heen duidelijk geworden dat verschillende meningen niet noodzakelijk betekenen dat die meningen evenwaardig zijn. Als we zelf immers op onderzoek uitgaan, blijkt toch vaak dat de ene mening meer bewijsvoering op tafel kan leggen dan de andere. De vraag is dan: volgen we de mening waar de meeste bewijzen voor zijn? Of volgen we de mening die onze nafs het makkelijkst vindt om te volgen?

    Maar dat is voer voor een tekst over het adviseren an sich, en daar wou ik bewust hier niet over schrijven. :-) Dat doe ik, insha'Allah, in 'n volgend stuk.

    Wat ik wel wil meegeven aan iedereen (inclusief mezelf) als we 'n ander willen adviseren om jezelf altijd deze vraag te stellen waaruit je eigen beweegredenen snel duidelijk zullen worden: 'Wil ik de ander écht helpen om via mijn advies dichter bij Allah te komen of wil ik gewoon bewijzen dat ik het bij het rechte eind heb?'

    Ik denk dat veel advies dat op een 'slechte' manier gegeven wordt voortkomt uit dat laatste: willen bewijzen dat we 't beter weten en dat wij de waarheid in pacht hebben. Ik denk immers dat als iemand puur met de intentie voor Allah en om de ander te helpen, iemand advies geeft, je dit automatisch op een zachtere manier met meer begrip voor de ander zal doen.

    Kortom: als we bij onszelf aanvoelen dat we 't advies niet met zuivere intentie kunnen geven, zouden we moeten zwijgen en die taak aan iemand anders overlaten, die het wel kan. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wa alaykum salaam

    Dat klopt, de verschillende meningen hoeven niet evenwaardig te zijn en de maatstaf daarbij zou niet de nafs mogen zijn, maar de bewijslast. Dat is eveneens een persoonlijke strijd met de nafs. Maar bij het beoordelen van de bewijslast (voor zover wij leken daartoe in staat zijn) is de heersende opvatting ontstaan dat de "striktere" mening altijd de mening is die dichter bij de waarheid ligt, waardoor er een vernauwing is ontstaan in de religie die naar mijn idee totaal misplaatst is. Dit is inderdaad een onderwerp opzich, waar nog veel over te zeggen valt, dus ik wacht je toekomstige teksten af : )

    BeantwoordenVerwijderen
  4. + voor leken is het afwegen van de bewijzen juist vaak een onmogelijke taak en daarbij wordt het zelfs aangeraden door geleerden om dan voor de gemakkelijkere optie te gaan, niet vanwege je verlangens, maar omdat de methodiek van de Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) was.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bedankt voor die toevoeging! Inderdaad, wie zijn wij om uiteindelijk te kunnen oordelen welke de juiste mening is, als zelfs de geleerden het soms niet eens zijn? Daarom is het oh zo belangrijk dat we altijd nederig proberen te blijven. Of het nu is in het advies geven of advies aannemen. Moge Allah ons daartoe in staat stellen, Amien.

    BeantwoordenVerwijderen